اثر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و مقایسه آن در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از این پژوهش بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل پویا و مقایسه آن در دختران دانش آموز ورزشکار و غیر ورزشکار 18-15 ساله بود.بدین منظور 15 نفر دختر ورزشکار به صورت تصادفی ساده از جامعه دانش آموزان ورزشکار عضو کانون ورزشی شهرستان نقده نتخاب گردید، که میانگین و انحراف معیار سن، وزن، قد و شاخص توده بدن آنها به ترتیب برابر 1/10±16/07 سال ،6/75±53/10 کیلوگرم، 4/63±167/03 سانتی مترو 2/43±19/47 کیلوگرم بر متر مربع بود. تعداد 15 نفر دختر غیرورزشکار به صورت تصادفی ساده از بین دانش آموزان شهرستان نقده انتخاب گردید که میانگین و انحراف معیار سن، وزن، قد و شاخص توده بدن آنها به ترتیب برابر11/87±16/13 سال ، 1/13±52/3 کیلوگرم،8/43±161/23 سانتی متر و 3/24±20/04 کیلوگرم بر متر مربع بود.متغیر های مستقل خستگی، ورزشکار و غیر ورزشکار بودن و متغیر وابسته تعادل پویا بود.در ابتدا پیش آزمون تعادل ستاره ای (sebt)، پروتکل خستگی عملکردی(20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه)و سپس پس آزمون sebtاجرا گردید. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاش(rpe) بورگ قبل از شروع ایستگاه اول،پایان سوم،و بعد از ایستگاه هفتم استفاده گردید.برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته برای مقایسه بین پیش و پس آزمون تعادل پویا در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار و نیز از آزمون تی مستقل برای مقایسه تفاضل مقادیر تعادل پویا در پیش و پس آزمون بین دوگروه استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه امتیازات میزان درک تلاش در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه ورزشکار خستگی عملکردی بر تعادل پویا اثر معنی داری نداشت، اما در گروه غیرورزشکار اثر معنی داری(0.05 > p)بر تعادل پویا مشاهده شد، همچنین تفاضل اثر خستگی بر تعادل پویا بین دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار معنی دار(0.05 > p) بود.